สมัยเราเป็นด็กนักเรียนมัธยมปลายเป้าหมายสูงสุดของเรา(ส่วนใหญ่)คือการได้เข้าเรียนในมหาวิยาลัยในฝัน แต่พอผลสอบออกมาอาจจะมีหลายๆคนที่ต้องผิดหวัง เราผิดหวังที่เราสอบเข้ามหาวิทยาลัยในฝันไม่ได้ เรารู้สึกเหมือนว่าชีวิตเราหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง พอเราเข้าสู่วัยทำงานเราก็มีบริษัทในฝันแต่เราก็ไปไม่ถึงฝั่งฝันเพราะว่าเขาปฏิเสธไม่รับเราเพราะว่าเขาเลือกคนที่มีคุณสมบัติครบถ้วนมากกว่าเรา
พอเราได้ทำงานเราคิดว่าเราทุ่มเททุกสิ่งอย่างให้กับงานและบริษัทแต่ผลตอบแทนที่เราได้รับคือเราไม่ได้รับการโปรโมทให้เลื่อนตำแหน่งเพราะว่าหัวหน้าเราเลือกเพื่อนร่วมงานของเราแทนซึ่งในสายตาของเรา เพื่อนร่วมงานคนนี้ประสิธิภาพการทำงานดีสู้เราไม่ได้เลย
หรืออาจจะมีใครบางคนที่แย่กว่านั้นคือไม่ผ่านการทดลองงาน
หรือบางคนอาจจะผิดหวังเรื่องความรัก เรามีความรักคนรักของเราก็แอบไปมีคนอื่น พอเราจับได้เขากลับเลือกที่จะบอกเลิกกับเราเพื่อไปคบกับคนใหม่
หรือคนที่แต่งงานมีครอบครัวแล้วอาจจะถูกคู่สมรสนอกใจ และปัญหาอื่นๆอีกที่ไม่ได้กล่าวถึง
ปัญหาที่กล่าวมาข้างต้น อาจจะมีหลายๆคนเคยประสบกับมันมาแล้วหรืออาจจกำลังประสบอยู่กับมัน
คำถามคือถ้าเราเจอกับปัญหาชีวิตเราจะเลือกรับมือกับมันอย่างไร?
อย่างแรกเราต้องไม่เหยียบย่ำซ้ำเติมตัวเอง เราอาจจะมีช่วงเวลาที่เราเศร้าเราเสียใจ อันนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ให้เวลาตัวเองในการเยียวยา รักษาแผลใจ
หลังจากนั้นให้คิดทบทวนในสิ่งในสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่เข้าข้างตัวเอง ถ้าเราไม่ได้รับเลือกโปรโมทให้เลื่อนตำแหน่ง และเราคิดว่ามันเป็นความบกพร่องของเราบางอย่าง เราก็ต้องนำมาปรับปรุงแก้ไข แต่ถ้าเราคิดว่าเราทำทุกอย่างดีแล้ว เราก็ไม่ต้องมานั่งเสียใจ บางทีอาจจะถึงเวลาที่เราจะให้โอกาสตัวเองในการมองหางานใหม่
หรือถ้าเราถูกคนรักนอกใจ อันนี้ต้องพิจารณาว่ามันเป็นเพราะว่าความบกพร่องของเราไหม? ถ้าใช่ก็ปรับปรุง แต่ถ้าไม่ใช่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะไปเสียดายหรือเสียใจ บางทีมันอาจจะเป็นโอกาสใหม่ที่เราจะได้เปิดโอกาสให้คนใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเรา
อย่าปล่อยให้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตมากำหนดคุณค่าของเรา คุณค่าของเราไม่ได้ลดลงจากสถานการณ์ที่มันเกิดขึ้นกับชีวิตเรา จงเลือกที่จะให้ปัญหาและอุปสรรคมาสร้างให้เราเข้มแข็ง อย่าปล่อยให้มันมาบั่นทอนชีวิตเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น