วันศุกร์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2559

คติชีวิตครอบครัวและเรื่องราวของความรักระหว่างแม่กับลูก

ด้วยสองมือของแม่ที่ทำเพื่อลูก

มีชายหนุ่มผู้มีความสามารถด้านวิชาการอันยอดเยียมได้ไปสมัครงานในตำแหน่งผู้จัดการ ในบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งเขาผ่านการสอบสัมภาษณ์ครั้งแรก และผู้อำนวยการได้สัมภาษณ์เขาในรอบสุดท้ายเพื่อที่จะตัดสินใจว่าจะเลือกเขาเข้าทำงานหรือไม่ ผู้อำนวยการดูประวัติเขาจาก CV ที่เขาแนบมาในการสมัครงาน พบว่าเขามีความสามารถทางด้านวิชาการที่ยอดเยียมมากๆ เขามีคะแนนสูงมาตลอดตั้งแต่สมัยมัธยมจนกระทั่งถึงการทำงานวิจัยระดับปริญญาโท


ผู้อำนวยการถามเขาว่า “ คุณเคยได้รับทุนการศึกษาจากโรงเรียนไหม?” เขาตอบ “ ไม่เลยครับ”
ผู้อำนวยการถามต่อ “แล้วคุณพ่อคุณทำงานอะไรถึงส่งคุณเรียนได้ขนาดนี้?”  เขาตอบ “พ่อผมเสียตั้งแต่ผมอายุหนึ่งขวบแล้วครับ คนที่จ่ายค่าเทอมให้ผมคือคุณแม่ของผมครับ”
ผู้อำนวยการถามต่อ  “แล้วแม่คุณทำงานที่ไหน?”   เขาตอบ “แม่ผมรับจ้างซักผ้าครับ “
ผู้อำนวยการได้ขอดูมือของชายหนุ่ม ชายหนุ่มโชว์มือให้ผู้อำนวยการดูซึ่งเป็นมือที่สวยงาม นุ่มนวล

ผู้อำนวยการถามต่อว่า  “คุณเคยช่วยแม่คุณซักผ้าบ้างไหม? “  ชายหนุ่มตอบ ” ไม่เคยครับ แม่ผมเขาต้องการให้ผมเรียนและอ่านหนังสือให้เยอะๆ และยิ่งไปกว่านั้น คือแม่ผมสามารถซักผ้าได้เร็วกว่าผม”

ผู้อำนวยการพูดว่า  “ผมมีเรื่องที่จะขอร้องคุณนะ วันนี้พอคุณกลับไปถึงบ้าน ให้ล้างมือแม่ของคุณ แล้วพรุ่งนี้คุณกลับมาหาผมใหม่อีกครั้งนะ”

ชายหนุ่มรู้สึกว่าเขามีโอกาสที่จะได้งานสูงทีเดียว เมื่อเขากลับถึงบ้าน เขาขอล้างมือให้แม่ด้วยใจที่เบิกบาน แม่เขารู้ว่ามันดูแปลกๆ เธอมีความสุข แต่ในใจก็รู้สึกสับสนว่าลูกชายกำลังคิดอะไรอยู่  เธอได้ยื่นมือทั้งสองไปให้ลูกชายล้างแต่โดยดี  ชายหนุ่มค่อยๆล้างมือให้แม่ของเขา เขาน้ำตาไหล เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เขาสังเกตุเห็นว่ามือแม่เขาเหี่ยวและมีรอยฟกช้ำ และบางรอยฟกช้ำเมื่อถูกน้ำ มันจะทำให้เธอรู้สึกเจ็บซึ่งทำให้เธอถึงกับสั่น  

ซึ่งมันเป็นครั้งแรกที่ทำให้ชายหนุ่มตระหนักได้ว่าด้วยสองมือนี้ที่ซักผ้าทุกๆวัน มันสามารถทำให้เขาได้มีเงินไปจ่ายค่าเทอม รอยฟกช้ำในมือของแม่เขาคือสิ่งที่ใช้แลกกับการสำเร็จการศึกษา  ความเป็นเลิศทางด้านวิชาการและอนาคตของเขา
หลังจากที่เขาล้างมือให้แม่ของเขาแล้ว เขาได้ซักผ้าที่เหลืออยู่ทั้งหมดให้แม่เขาอย่างเงียบๆ คืนนั้นสองแม่ลูกคุยกันค่อนข้างนานทีเดียว

วันรุ่งขึ้นเขาได้กลับไปหาผู้อำนวยการที่สำนักงาน
ผู้อำนวยการสังเกตุเห็นน้ำตาในดวงตาของชายหนุ่ม แล้วถามว่า  “คุณช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยได้ไหม ว่าเมื่อวานนี้คุณได้เรียนรู้อะไรมาบ้างจากที่บ้านคุณ?”  ชายหนุ่มตอบ” ผมล้างมือให้แม่แล้วผมก็ช่วยซักผ้าที่เหลือทั้งหมดให้แม่ด้วยครับ”
“แล้วคุณรูสึกอย่างไรบ้างช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อย”  ชายหนุ่มตอบ” ข้อแรกตอนนี้ผมเข้าใจถึงคำว่า การสำนึกถึงคุณค่าในสิ่งที่ผู้อื่นได้ทำให้เรา ถ้าปราศจากแม่ของผมก็จะไม่มีผมในวันนี้  ข้อสองการที่ผมได้ช่วยแม่ผมทำงานผมได้ตระหนักว่ามันไม่ง่ายเลยในการที่จะทำให้งานแต่ละอย่างสำเร็จ ข้อสามผมได้สำนึกรู้คุณค่าและความสำคัญของครอบครัว”

ผู้อำนวยการพูดว่า “นั่นคือสิ่งที่ผมกำลังมองหาในตัวผู้จัดการของผม ผมต้องการจ้างคนที่สามารถสำนึกถึงคุณค่าของความช่วยเหลือจากผู้อื่น ผู้ที่รู้ว่าผู้อื่นต้องลำบากแค่ไหนในการที่จะทำให้งานสำเร็จลุล่วง  แล้วก็ผู้ที่ไม่เอาเงินเป็นเป้าหมายในการดำเนินชีวิต คุณได้งานแล้ว “

หลังจากนั้นชายหนุ่มก็มุ่งมั่นทำงาน เป็นที่ยกย่องนับถือจากผู้ใต้บังคับบัญชา พนักงานทุกคนทำงานอย่างขยันขันแข็งและทำงานเป็นทีม ส่งผลให้ศักยภาพของบริษัทมีการพัฒนาอย่างก้าวกระโดด



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น

คำคม คติ แคปชั่นโดนใจ ข้อคิดดีๆในการใชัชีวิตอยู่ให้มีความสุขและมีความหมาย

  คำคมชีวิตโดนๆ จงใช้ชีวิตให้มีความสุขในทุกๆวัน  ฝึกสำนึกรู้คุณค่าถึงสิ่งเล็กน้อยที่เรามี อย่าเครียดกับสิ่งที่เราควบคุมมันไม่ได้ คำคมชีวิตภา...